Plan widokowy Wrocławia z 1587 r., G. Braun i F. Hogenberg, 1572-1617 r.

Miedzioryt z akwafortą, plan widokowy Wrocławia z 1562 r. zamieszczony w tomie VI Civitates orbis terrarum, ukazuje dwa pierścienie murów z blisko stu basztami. Pierwszy obwód murów pochodził z XIII w. Mury o sześciometrowej wysokości i dwumetrowej grubości wzniesiono z kamienia i cegły. Zwieńczone były blankami i szerokim chodnikiem, a liczne wieże rozstawiono co 30 metrów. Drugi pierścień murów, znacznie wyższy, także z blankami i chodnikiem krytym dachem, ukończono w połowie XIV w. W ciągu murów wzniesiono około 50 baszt. Kolejna rozbudowa fortyfikacji nastąpiła w końcu XV w. i polegała na założeniu masywnych bastionów z fosami, przed drugim pierścieniem murów. Ważniejsze bramy akcentowane na planie to Mikołajska, Świdnicka, Oławska, Piaskowa, Odrzańska. Plan jest bogaty w szczegóły, starannie i drobiazgowo ilustrując zabudowę, ale zawiera pewną deformację w układzie szachownicowym ulic. Polega ona na celowym poszerzeniu ciągów ulic biegnących równoleżnikowo w celu ukazania pełnej wysokości fasad. Wyeksponowane zostały monumentalne gmachy miasta: ratusz, katedra, kościoły. W II połowie XVI w. wokół Wrocławia powstał kolejny system umocnień oparty na wzorach włoskich i holenderskich, z szerokimi fosami i ostrokątnymi rawelinami. Budowniczym ich był W. Saebisch, wrocławski architekt i fortyfikator.

Na odwrocie planu tekst francuski Wratislavia i pagina 42.